ÇALIŞMAYA ÇALIŞMAK

Tatil başladığından beri çalışmak için zorluyorum kendimi. Ama bunda başarılı olduğum pek söylenemez. Bütün yaz boyunca hafta içi her gün 2 tane kursla baş etmeye çalıştım ve (daha önce de şikayet ettiğim gibi) bu kursların arasında boşluk yok (neyse ki aynı binadalar).E bir de bütün yaz boyunca şiddetli sıcağa maruz kalınca insan bünyesi bu duruma tembellikle tepki kuvveti oluşturuyor. Sonuç olarak da bu durumdan en zararlı çıkan ben oluyorum.


Sıcak+Ödev sorumluluğu+Ders çalışma zorunluluğu+Üniversite telaşı(evet şimdiden başladı ve ben hangi bölüm seçeceğimi bilmiyorum)+Tembellik=BÜYÜK BİR SIKINTI!!! O_o

Durumumu işte bu formülle anlatabilirim. Ama diğer yandan da okul ve ders telaşını özledim.Her sabah "uyanmak istemiyorum. okuldan nefret ediyorum"ları özledim.Ne cinsim ya:P

Neyse işte ben de dün "Artık yeter bu kadar tembellik ULEYN!" dedim ve oturup matematik ödevimi açtım. Baktım masamın üstü karışık ben de toplamak istemiyorum. O zaman da yıl içinde de sık sık ziyaret ettiğim aydınlık ve ferah salonumuza yerleşmeye gittim. ama baktım ki babam da orda TV izliyor. Dikkatimi toplayamayacağımı düşündüm. Tam da o anda açık duran balkon kapısında bir esinti geldi ve biz balkoncuğumla göz göze geldik. O bana" Gel" dedi ben de "Hemen geliyorum" dedim. Çabucak pılımı pırtımı topladım balkondaki masayı hazırladım kendime ve kuruldum, yayıldım, iyice bir yerleştim. Kulağıma da taktım mp3'ümü. Ohhh! Misss!

Gökten zembille indi^^

Akılma düşen güzel varlık

Tabi daha sonra bir ara vermek kaydıylan annemin yanına mutfağa gittiğimde aklıma acayip şekilde ÇİKOLATA düştü ve ben de mız mızlanmaya başladım. annemi ayartıp düştüm(bu durumda annemle beraber düşmüş oluyoruz) bakkal yoluna. Giderken bizi balkondan gören yengem ve kuzenlerim"bizde var çikolata gitmeyin boşu boşuna" diyip bir paket çikolata attılar ama ben onunla yetinir miyim? Yukarıya kucak dolusu sevgilerimi teşekkürlerimi gönderdikten ve verilen çikolatadan bir tanesini ağzıma attıktan sonra yine yoluma devam ettim. bakkala geldiğimde(aslında orası bir market) yandaki yenilesi çikolatayı göremedim. ama umutsuzluğa da kapılmadım sonuçta biri gelir diğeri gider değil mi ama? Ben de orada duran ve bana el sallayan "toblerone"u kaptım yanına da yoldaş olsun diye "Eti antepfıstıklı"yı. eve geldiğimde annemi de yanıma alarak yine kuruldum balkona ve... Sonuç zaten belli değil mi:Beraber yumulduk çikolatalara :)

^-^______MUTLU SON_____^-^