Sayfalar

26 Ağustos 2017 Cumartesi

Yine yine yine yine yine yine yine yine yine...

Düşünüyorum da neden anlamıyorum. Gerçekten insanları anlamıyorum. Neden yani?
Neden huzursuzluk çıkarıp terbiyesizlik yapıp karşındakinden tepki görünce çirkinleşiyorsun?
Dünyada bir seçebildiğimiz çevremiz var bir de ne yazık ki seçemediğimiz. Seçebildiklerimiz arkadaşlarımız, seçemediklerimiz ise akrabalarımız ve iş ortamında görüşmek zorunda olduğumuz kişiler. Seçemediğimiz tarafta (en azından benim çevremde) ben hiç efsane ilişkiler göremiyorum. Keşke diyorum benim akrabalarım "can" dediğim insanlar olsa. Uzunca bir süre de bunun için çabaladım. Gerçekten tüm içtenliğimle koşturdum hepsi için. Sonra fark ettim ki boş. Bomboş.
Dönüp baktığımda herşey çok iyiymiş gibi görünürken öyle değilmiş aslında.
Şunu anladım ki bu dünyada yanımızda olabilecek sadece çekirdek ailemiz var. Zaten ben hiç kocaman bir ailenin içinde de olmadım ki. Hep düşünürdüm neden diye bugün anladım. Hayatta başımıza gelebilecek tek efsane varsa o da ailemiz. Tek ve yalnızca bir ömür boyunca ki bir ömür süresinin de ne kadar kısa olduğunu söylemeye gerek yok sanırım.
Neyse sonuç olarak ben yine dertlendim soluğu burada aldım. Kimseler de yokken azıcık içimi dökeyim dedim.
Gidiyorum -^_^-

8 yorum:

  1. Ailenizle mutluluklar dilerim :)

    YanıtlaSil
  2. Gerçekten de insanın gerçek anlamda yanında olan akrabalar falan değil,bir tek aile ve gerçek dost.Ailenize sağlık ve mutluluklar. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet evet ne yazık ki çok çabuk seviyoruz ısınıyoruz insanların sahte yüzlerine. Ama ailemiz hiç sahte olmaz ki bize karşı.
      Hepimize ailelerimizle mutlu sağlıklı bir ömür diliyorum-^_^-

      Sil
  3. Olur öyle şeyler, sıkma canını. Ama dediğin doğru tek sadık gerçeğimiz biricik ailemiz :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sinek küçüktür mide bulandırır derler ya hani. Aslında bilincinde olduğum şeyler ama yine de üzülüyor insan.
      Neyse geride bırakmak lazım. Aynen biricik ailemiz. Başka yok. ^_^

      Sil
  4. İnsanları anlamaya çalışmayı ben bıraktım artık sadece izliyorum. Dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum bazen. İnsanlar sıradan bir tanımama veya tanıyamama halinden daha çok bir varlık olarak tamamen yabancı geliyor çoğu zaman. Neyse ki can diyebildiklerimiz var da nefes alıyoruz onların yanında :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben bırakmıyorum çoğu zaman. Nedenini bilmek anlamak istiyorum. Gerçekten kötü olmak için, kaba veya kırıcı olmak için ya da huzursuzluk çıkarmak için nasıl bir sebepleri var merak ediyorum. Geçerli kılabilecek ne olabilir? Sonuç? Hiç. Koskoca bir hiç. Ben bunu anlayana kadar zaten uzuuunnn bir süre geçiyor ve anlayınca da hayal kırıklığı.Can dediklerimiz de aynen dediğin gibi nefes aldığımız yaralarımızı sardığımız sıhhıye çadırı gibiler. İyi ki varlar :)

      Sil